Gosie Vervloessem
Gosie Vervloessem woont en werkt in Brussel. Ze studeerde Pedagogische Wetenschappen aan de KULeuven en behaalde later een masterdiploma Audiovisuele Kunst aan de LUCA School of Arts Brussels. Sinds 2013 volgt ze de cursus Advanced Performance and Scenography Studies bij a.pass.
Gosie Vervloessem’s artistiek onderzoek richt zich op de positie van de onderzoeker in tijden van meerdere crisissen. Haar werk staat voor de uitdagingen die binnen deze rol ontstaan en zoekt naar nieuwe manieren om kennis te produceren. Haar praktijk is een voortdurende zoektocht naar tools om zich te verhouden tot een wereld die rommelig en chaotisch is. Daarom jongleert ze met, en herinterpreteert ze de praktijken van koken, verteren, co-digestie, onderdompeling of osmose, als instrumenten om die relatie letterlijk te belichamen.
[Immersion or osmosis in comparison with digestion covers more holes than the mouth and anus and therefore it seems a richer concept.]
Bij het onder de loep nemen van deze relatie richt ze zich vooral op het concept van de natuur en probeert ze de ideeën die aan dit concept ten grondslag liggen te ontrafelen. Daarbij identificeert ze zich als een Sick Detective, een personage dat het plantenrijk als mogelijke bondgenoot in haar onderzoek betrekt. Haar werk is sterk geïnspireerd door plantenbiologie, stripboeken en horrorfilms. Het wordt vooral gepresenteerd als een lecture-performance, in de vorm van workshops of publicaties.
Tijdens haar opleiding aan Sint Lukas verkende Gosie via het onderwerp cartografie de wereld van ordenings- en classificatiesystemen. ‘Om iets te kunnen classificeren,’ stelde Luke Howard, ‘moet je in de eerste plaats weten hoe het is ontstaan.’ Het is een uitspraak die aan de basis ligt van Vervloessems vele experimenten en performances, waarvan de eerste prikkelende titels meekregen als How to make your own clouds (2004), How to make your own Dead Sea (2005) en The Volcano Project (2007). Maken betekende van bij aanvang voor Vervloessem: koken, bricoleren, experimenteren.
Met Einat Tuchman creëerde ze Maïzena (2009) en vier jaren later Neo-Maïzena (2013). De laatste maakte de weg vrij voor een symposium en de State of the Arts, een open platform voor kunstenaars die voorstander zijn van de diversiteit in/van de kunstpraktijken en een duurzame ontwikkeling voor artistieke omgevingen.
In 2010 begint Vervloessem te werken onder de noemer Domestic Science Club. Met die naam toert ze alleen of samen met anderen en werkt ze aan lezingen, performances, workshops, recepten en installaties. Steevast experimenteren met de wetten van de huishoudelijke fysica, dat is het basisrecept van al haar presentaties. ‘Alles lijkt zo logisch, maar wat is de logica achter de dingen?’ Vervloessem observeert en bevraagt natuurlijke fenomenen, om hun onderliggende werking te begrijpen en om ze uiteindelijk op miniatuurschaal te reconstrueren. De projecten omvatten Recipes for Disaster: The Market Stand (2012) en The Motherland (2012). Voor Big Fat Failed Beginnings (2013) werkte ze met Naomi Kerkhove en Wendy Van Wynsberghe.
In 2014 verschuift de focus van het werk van Vervloessem naar eten, spijsvertering en indigestie. Het resulteerde in de lezing cum performance The Post Pasteurian World over fermentatie, bacteriën, trage processen en onzichtbare vrienden en vijanden, en in Kiek in de Kök, een praatprogramma over veiligheid en controle in de keuken. Een jaar later maakt Vervloessem Recipes for Disaster: The Magazine & Tupperware Party (2015), waarin opnieuw de kwestie van classificatie centraal staat. Kan alles worden geclassificeerd? Hoe moeten we ons verhouden tot een niet-classificeerbare wereld, een wereld die chaotisch, onhygiënisch en rommelig is?
De frustratie die voortvloeit uit de chaos en onbegrijpelijkheid van de wereld is ook het vertrekpunt voor Deep Space Navigation (2016) waar ‘co-digestie’ (samen verteren) wordt verkend als instrument om de complexiteit van de locale wereld beter te begrijpen.
Met Greetings from Nagasaki (2016), een lecture-performance over de Japanse duizendknoop, richt Gosie zich op het wij-zij denken met betrekking tot de natuur. Ze staat op een poëtisch-absurde wijze stil bij het migratievraagstuk en bij de politieke lading van het concept ‘natuur’. Haar favoriete invasieve soort keert terug in haar video-installatie Hush Hush of the Bush (2018), waar ze vertelt over boeiende ontmoetingen en fascinerende plekken waarop ze stuit tijdens haar zoektocht naar deze plant.
De invasieve soorten doen ongemerkt een element van griezel in haar presentaties sluipen. Gosie raakt geïnteresseerd in het horrorgenre. Het thema horror en planten spit ze uit in The Horror Garden (2016). Daar neemt ze aan de hand van horrorfilms onze relatie met planten onder de loep en zoemt ze in op ons koloniaal verleden. Tijdens de creatie wordt duidelijk dat het horrorgenre een interessante bril is om de globale wereld in al zijn complexiteit te bestuderen.
De lokale context krijgt opnieuw een prominente plaats in de performance The cave, the stomach and the oven, storytelling from the gut (2019) die Gosie presenteert in Matera Cultural Capital 2019. Hier bestudeert ze een plaatselijk traditioneel broodrecept door te kijken naar de trauma’s in het locale landschap, om zo de horror van de omgeving bloot te leggen.
Gosie werkt(e) samen met:
• Wetenschappers: Francois-Joseph Lapointe (Dr. Biology UDMontreal), Denis Diangré (Botanische Tuin Meise), Michael Doser (CERN), Ben Craps (Vakgroep Fyscia VUB), Franziska Witchi (Biologe werkgroep invasieve soorten, Zurich), Roland Fisher (wetenschapsjournalist), e.a
• Kunstenaars: Tinna Ottesen, Wendy Van Wynsberghe, Einat Tuchman, Naomi Kerkhove, Frances Mckenzie, Leo Kay, e.a
• Gosie is artiest in residentie bij wpZimmer. Haar werk wordt in binnen- en buitenland gesteund en gepresenteerd door o.a. workspacebrussels, ccStrombeek, Beursschouwburg, Recyclart, Belluard Festival (Fribourg), De Lustwarande (Tilburg), Phenomenafestival Montreal, Arc (Romainmôtier), Indisciplinarte (Terni), Local (Reykjavik)
Download Gosie Vervloessems portfolio: