Karl Van Welden
In 2006 initieerde Karl Van Welden onder de noemer Verenigde Planeten een cyclus van performatief en beeldend werk, gebaseerd op de menselijke aanwezigheid in het universum. Hoe verhoudt de kleine mens zich tegenover de grootsheid van het heelal? Met de planeten uit ons zonnestelsel als ankerpunt, zoekt Van Welden beeldende antwoorden op die hamvraag, met een grote voorliefde voor verstilde beweging en architecturale vorm.
Als atmosferische achtergrond representeert elke planeet een andere projectreeks. Eenzelfde planeet kan verschillende gedaantes aannemen en het onderzoek stopt niet bij het eerste publieke moment. In iedere projectreeks wordt eenzelfde thematiek en vorm verder uitgediept. Niet-alledaagse locaties vervullen vaak een belangrijke rol als actieve medespeler én inspiratiebron.
In navolging van MERCURIUS in 2008 en PLUTO in 2009 volgde in 2011 SATURN, een reeks site-specifieke performance-installaties rond thema’s als ruimtelijkheid, afstand, intimiteit, oneindigheid, controle en macht in relatie tot het hedendaagse landschap. Steeds biedt een panoptische opstelling uitzicht op de weidse omgeving.
In 2015 ging MARS II in première. De MARS-reeks spitst zich toe op de menselijke weerstand tegen grote fysieke krachten. Een eerste luik van deze reeks bestond uit het videowerk IMAGES FOR MARS I, waarin twee militairen langzaam naar elkaar toe buigen, de voeten in een laag beton. Voor het nieuwe en tweede luik vertrekt Van Welden vanuit het catastrofedenken. Hij onderzoekt de impact van asregen op de muziek en performance van pianist Frederik Croene. Op dit thema werk hij verder in het slot van deze reeks IMAGES FOR MARS II, een levensgroot videowerk waarbij de drieledige structuur (voor, tijdens en na de ramp) zich langzaam ontwikkelt.
Het andere werk is kleiner van opzet, maar behandelt min of meer dezelfde thematische benadering als het performatieve werk. Het bestaat uit tekeningen, schilderijen, installaties, interventies, video en driedimensionale werken, die kunnen dienen als reflecties, voorstudies, maar net zo goed autonoom kunnen bestaan of kunnen worden gecombineerd tot één werk. Of het nu geluid of beeld is met deze werken onderzoekt Karl Van Welden ook meerdere lagen, balancerend tussen autonome poëtica en subtiele verwijzingen naar sociale of politieke thema’s. A Fall presenteert een rampscenario voor één object. Een zelfgemaakte vinylplaat draait op een platenspeler in een afgesloten ruimte. Langzaam daalt een asregen neer. Geleidelijk wordt het beeld donkergrijs, tot muziek en beweging stokken. Wat rest is een broos, functieloos object in een monochroom landschap. De installatie Column vervolgt deze verkenning van vulkanen en de gevolgen van een uitbarsting. Een houten structuur opgehangen in de lucht trilt als gevolg van verschillende laagfrequente geluidsgolven, het produceren van een kolom van as. Elke editie van de installatie maakt gebruik van zelf gecomponeerde geluiden, ter ere van een specifieke uitbarsting. In een interventie- en videowerk Homo Bulla verschijnt een zeepbel met onregelmatige tussenpozen, zwevend door de openbare ruimte totdat hij barst en in rook opgaat. Een kleine, fragiele en ongrijpbare gebeurtenis dat in het dagelijkse leven een poëtisch beeld oproept.