PROJECT

the eye in the light in the eye

Geïnspireerd door het werk van Constantin Brancusi brengen zeven Roemeense en Belgische kunstenaars elke donderdag, vrijdag en zaterdag tijdens EUROPALIA ROMANIA een reeks live performances en installaties in BOZAR. Hun moderne interpretaties dienen als dialoog tussen de beweging die in Brancusi’s sculpturen en die van hun lichamen is ingekapseld en tonen de tijdloze relevantie van hedendaagse kunst.

Gaetan Rusquet, een van de deelnemende kunstenaars, brengt ‘The eye in the light in the eye (werktitel)’. Dit project is een poging om te resoneren met Brancusi’s werk, meer bepaald met zijn zelfportretten en de clichés van zijn sculpturen. Daarin ziet hij een verlangen om een absoluut voor te stellen, om tot de essentie van een vorm of een idee te komen. En meer concreet, een wil om te spelen met licht en schaduw, een verlangen om kwaliteiten te verbergen of te benadrukken voor één gezichtspunt, dat van de camera.

Door de huidige benadering van de fotografie te observeren, vooral het zelfportret, wil hij met het verlangen naar controle in de compositie van een beeld spelen. Samen met de kunstenaar Philip Janssens wil hij experimenteren met een beeld vanuit een bepaald perspectief en de onmogelijkheid om de veelheid aan beelden die zich in een uitvoeringssituatie voordoet te beheersen.

Gaëtan Rusquet

1984 ◊ FR

https://hiros.be/en/artist/gaetan-rusquet/

Gaëtan Rusquet studeerde Toegepaste Kunst aan de ENSAAMA in Parijs en vervolgens scenografie en performance aan de ENSAV La Cambre. Hij is aan de slag als performer, acteur, medewerker of projectleider binnen performance, dans, theater en beeldende kunst. Zo performt hij in Celestial Sorrow van Meg Stuart, Square Dance van Bryan Campbell en creëerde hij de kostuums en scenografie voor Boundary Games van Léa Drouet. Zijn artistiek werk focust vaak op de relatie tussen het lichaam en de ruimte, door middel van een medium, en op de noodzaak van beweging die daaraan gelinkt wordt. Binnen deze ervaringen, wil hij het publiek deelachtig maken van een tegelijk beeldende en performatieve ervaring. In Meanwhile, (2014) moeten de performers voortdurend omgaan met de dreigende vernieling van de constructie die ze opbouwen, terwijl As We Were Moving Ahead Occasionally We Saw Brief Glimpses of Beauty (2018) het choreografische potentieel van (live) videomontage en het perspectief van de selfie exploreert. Hij was o.a. te zien op Trouble Festival (BE), Impulstanz (AT), MDT Stockholm (SE), Theater Avantgarden (NO), Centre Pompidou (FR), Accionmad (ES), FRAC Lorraine (FR), Kaaitheater (BE), Palais de Tokyo (FR), Homonovus festival (LV).