PROJECT

In het afgelopen jaar bouwde Samuel Baidoo in Minecraft aan een individuele wereld. Minecraft werd een virtuele ruimte om hun artistiek werk, persoonlijke ervaringen en gedachten in te archiveren en organiseren. De online gameruimte werd een mentale ruimte voor introspectie, archivering, verwerking en heling. Het fysieke bouwen in Minecraft werd beschouwd als een werken aan, verwerken van of ode aan bepaalde wereldse gebeurtenissen, persoonlijke herinneringen of trauma’s die gerelateerd zijn aan hun persoonlijke blik op de wereld als zwarte, queer artiest. Thema’s waarover in Minecraft gebouwd en geschreven werden zijn, rouw, verdriet, moederschap, aanraking tussen mannen, de kracht van namen en heling. 

Met de content die tot stand kwam in de veilige ruimte die Minecraft bood wordt Plum Road Tea Dream nu uitgewerkt als artistieke game. 

Hoe videogames momenteel functioneren houden ze (net als andere populaire cultuur en media) het imperialistische, wit-suprematisch, patriarchale denken in gang. Net als in de meerderheid van de videoclips, films, pornografie, song lyrics etc. krijgen we in videogames ook te kampen met gereproduceerde gedachten en beelden van racisme, misogynie, homo- en transfobie, verheerlijking van geweld en onderdrukking van emoties. Games worden vaak geassocieerd met sociale seclusie, escapisme en antisociaal gedrag. Samuel Baidoo ziet echter een tegenbeweging uit de game community en wil hun project als onderdeel van die traditie ontwikkelen. Een traditie waarin de game wordt gebruikt als verbindend, inclusief en activistisch middel. Hen wil als artiest de vooraf beschreven thema’s behandelen in de gameruimte en hiervan een collectieve ervaring maken met een publiek om zo deze ruimte en de ervaring te transformeren: De game als safe space.