Mer-
© Lien Baecher

PROJECT

Mer-

Mer- is een stuk voor vijf dansers en vijf zangers, gebouwd op requiem- en andere muziek over de dood, verdriet en pijn uit de renaissanceperiode. De muziek wordt uitgevoerd door Marnix De Cat’s Pluto-ensemble, dat gespecialiseerd is in oude muziek. Mer- verwijst naar de Indo-Europese wortels van mourir, het Franse woord voor sterven. Tegelijkertijd refereert het ook aan de zee, la mer, die het idee met zich meedraagt van iets ‘voorbij’ de einder, een gevoel van grenzeloosheid, mysterie en het onbekende.

Het begrip van ‘eindigheid’ is een vitaal onderdeel in het werk van Claire Croizé en Etienne Guilloteau, en speelde een centrale rol in producties als Affected (2006), The Farewell (2009) en Chant éloigné (2012). In Mer- kunnen de choreografen deze thematiek verder uitdiepen: de dood komt op het voortoneel, maar toch blijft er ruimte voor lichtheid en vreugde. Doodgaan maakt tenslotte ook deel uit van het leven, en Claire en Etienne onderzoeken beide kanten van deze evenwichtsoefening: sterven als de meest uitzonderlijke, meest ondenkbare gebeurtenis in een mensenleven, en tegelijk ook de meest triviale, meest doordeweekse menselijke ervaring. Gilles Deleuze’s beroemde uitspraak stelt dat de dood begint bij de geboorte. Geen statische gebeurtenis, maar een voortdurende beweging, als een vrije val die ons hele leven in beslag neemt. Het idee van sterven als een performance is de motor van de beweging in deze danscreatie.

De vijf dansers worden als groep gepresenteerd, maar tegelijk schijnt de persoonlijkheid en individualiteit van elke danser door. Hiermee bouwen de choreografen verder op technieken die ze in vorige producties ontwikkelden. Tegelijk echoën ze het principe van de polyfonie, een samengaan van meerdere stemmen die elk een eigen melodische en ritmische ontwikkeling hebben, en spelen ze in op het concept van de dood als de meest individuele en tegelijk de meest generische ervaring. Ze proberen de dansers zo ‘dicht’ mogelijk bij het publiek te brengen, zonder daarbij daadwerkelijk contact te maken.

Voor deze productie duikt het Pluto-ensemble met vijf van de fijnste polyfoniezangers in het repertoire rond de dood van de vijftiende en zestiende eeuw. Dit is de zogeheten vroege periode, die gedomineerd wordt door de Franco-Vlaamse school. Een gemeenschappelijke muzikale taal ontstond, meer bepaald de polyfone stijl. Deze vorm van muziek, net als de andere kunsten tijdens deze periode, werd sterk beïnvloed door de opkomst van het humanistisch gedachtegoed en de herleving van het literaire en artistieke erfgoed van het oude Griekse en Romeinse rijk. Mer- is gebaseerd op het Requiem, Missa pro defunctis van Johannes Ockeghem en op composities van Pierre de La Rue, Josquin Desprez, Richafort, Jean Mouton en Guillaume Dufay.

Claire Croizé

Claire Croizé studeerde af aan P.A.R.T.S. in 2000. Haar afstudeerproject, Donne-moi quelque chose qui ne meure pas, werd door de Franse pers geprezen als een van de ontdekkingen van PARTS@PARIS. De solo Blowing up (2002) volgde snel op, geproduceerd door PACT Zollverein (Essen) en daarna kwam het trio Runway #1 (2003), gemaakt voor het festival Off Limits.

Claire Croizé begon in 2005 te werken met de ondersteuning van wpZimmer aan Affected, dat in première ging in STUK (Leuven). Deze internationaal geprezen uitvoering bestaat uit drie solo's voor vrouwen op Gustav Mahler's Kindertotenlieder. Dit was ook de eerste samenwerking met Jan Maertens, haar vaste lichtontwerper. In 2009 zette ze haar werk voort met de muziek van Mahler in The Farewell, dat de prestigieuze Prix Jardin d'Europe won.

Na haar periode bij wpZimmer zette Claire haar choreografisch werk voort onder de vleugels van Action Scénique en ECCE.

Etienne Guilloteau

Etienne Guilloteau (1976, Frankrijk) studeerde in 2002 af aan P.A.R.T.S. met de sterke solo Love me two times, die nog steeds op zijn repertoire staat. Hij werd in 2004 opgemerkt met het duet skènè, dat hij samen met Claire Croizé realiseerde. In 2006 ging hij in première met LaMagnificenza, een duet voor hemzelf en Vincent Dunoyer.

Guilloteau verkent in zijn werk niet alleen de verschillende betekenissen van beweging, maar onderzoekt ook de specifieke relatie tussen het podium en de toeschouwer, een relatie waarin beroep wordt gedaan op het publiek om actief de voorgestelde beelden te vervolledigen en ze meer persoonlijk en intiem te maken met zijn verbeelding.

Etienne Guilloteau legde binnen wpZimmer een artistiek traject af van 2003 tot 2009. Sinds 2009 wordt zijn werk gepresenteerd door de artistieke organisatie Action Scénique, die ook de voorstellingen van Claire Croizé en Nada Gambier produceert.

Credits

Concept en choreografie: Claire Croizé en Etienne GuilloteauDansers: Claire Godsmark, Tarek Halaby, Mikko Hyvönen, Emmi Väisänen, Young Won SongMusic geïnterpreteerd door: Pluto-ensembleMuzikale regie: Marnix De CatZangers: Marnix De Cat, Kristen Witmer, Adriaan De Koster, Tore Denys, Harry van der KampLichtontwerp: Hans MeijerKostuumontwerp: Anne-Catherine KunzProductie: ECCE vzwCoproductie: Concertgebouw BruggeIn samenwerking met: STUK, wpZimmer, workspacebrusselsMet ondersteuning van: de Provincie West-Vlaanderen en de Vlaamse Overheid