PROJECT

Waar Superconflict, I believe I can see the future en Simulations bevolkt werden door virtuele personages uit videogames en animatiefilms, ligt aan de basis van The Hollows een fascinatie voor de fictieve figuur van de zombie. Dit filmpersonage onderscheidt zich van voorgaande inspiratiebronnen doordat het door een acteur wordt vertolkt en niet door een avatar. Niettemin wordt deze horrorfiguur volledig bepaald door een afgelijnd bewegings- en geluidsidioom. Het zijn deze specifieke kenmerken die Jonsson in het creatieproces van The Hollows heeft onderzocht, gechoreografeerd en gedeconstrueerd, daarmee inspelend op de opvallende hernieuwde belangstelling voor de zombie-figuur in de populaire cultuur. In talloze televisieseries, films, strips, games, musicals blijven ’the living dead’ onze verbeelding immers bespoken.

The Hollows is een tweeluik. The Hollows I: Walk with Me is een letterlijke opvoering van een hedendaags zombiescenario in situ. Tijdens deze parcoursvoorstelling wordt het publiek meegevoerd doorheen een zombiescenario in een participatieve setting. The Hollows II: Silent Hill is een aanstekelijke hands-on workshop waarin een loopje wordt genomen met het bewegings- en geluidsidioom van de zombie. Het wankele evenwicht – of misschien net de continuïteit – tussen mens en monster wordt de rode draad tussen beide producties.

The Hollows I: Walk with me
De première van deze parcoursvoorstelling vond plaats in Kunstencentrum Vooruit in Gent, een rustiek en donker gebouw dat wat wegheeft van een landhuis, waardoor het de ideale setting was voor deze productie. Kleine groepen bezoekers werden door de performers door verschillende delen van het gebouw geleid. Het scenario is opgebouwd uit typische elementen uit de zombiefictie. Met de participatieve live ervaring van The Hollows I wordt onze angst voor besmetting en ontmenselijking aan de levende lijve bevraagd. Tegelijk worden de media van cinema en theater met elkaar geconfronteerd. In hoeverre kan een live evocatie van deze typische horror elementen tippen aan zijn cinematografische evenknie?