© Raymond Mallentjer
In Second Life verbeeldt Andros Zins-Browne de idee van een ideale gemeenschap in twee delen. Enerzijds wordt de virtuele wereld van online communities geschetst, zoals Second Life, anderzijs een soort futuristische pensioengemeenschap bevolkt door oudere amateurartiesten van 70 jaar en ouder.
© Raymond Mallentjer
De voorstelling vertrekt vanuit de overweging dat de utopieën uit de “echte” wereld (cruiseschepen, kunstmatige privé-eilanden, gesloten gemeenschappen) en die van de virtuele wereld, slingert tussen twee uitersten van een steeds wegebbende interface – waar de realiteit virtueler wordt, en het virtuele steeds reëler. Terwijl de eerste voornamelijk gericht is op ouderen, dankt de laatste zijn bestaan aan jonge gamers.