PROJECT

De creatie van Finally, I am no one is gebaseerd op Tarek Halaby’s eerste solo, An attempt to understand my socio-political disposition through artistic research on personal identity in relationship to the Palestinian-Israeli conflict, part one uit 2005. Zelf beschouwt Tarek zijn monoloog als een persoonlijk leerproces over de Palestijnse kwestie. Een persoonlijke zoektocht ook naar een eigen positie in heel dat verhaal.

Tarek geeft in zijn nieuwe voorstelling Finally, I am no one een stem aan de Palestijnen die leven in de bezette gebieden in Israël. Hij zoemt in op wat het betekent te moeten leven in een ommuurd ‘land’ en hoe dat een stempel drukt op het dagelijks bestaan. Tarek zoekt in de eerste plaats de confrontatie met zijn publiek op, in de hoop om op die manier een indruk na te laten die nog lang na de voorstelling nazindert.