Mary Maggic

Mary Maggic is een non-binaire kunstenaar en onderzoeker die werkt op het vage snijvlak van lichaams- en genderpolitiek en kapitalistische ecologische vervreemding. Sinds 2015 gebruikt Maggic regelmatig biohacking als een xeno-feministische zorgpraktijk die dient om onzichtbare lijnen van moleculaire biopower te demystificeren. Na het voltooien van hun Masters aan het MIT Media Lab (Design Fiction) in 2017, werd hun project “Open Source Estrogen” bekroond met een eervolle vermelding bij de Prix Ars Electronica in Hybrid Arts, en in 2019 voltooide hen een 10 maanden durende Fulbright residentie in Yogyakarta, Indonesië, waarbij hun de relatie tussen Javaanse mystiek en de plasticvervuilingscrisis onderzocht.

Maggic is een ontvanger van de 2022 Knight Arts + Tech Fellowship, en hun werk is internationaal tentoongesteld waaronder in Kunsthal Charlottenborg (DK), Centre de Cultura Contemporánia de Barcelona (ES), Philadelphia Museum of Art (US), Science Gallery London (UK), Migros Museum of Contemporary Art (CH), Haus der Kulturen der Welt (DE), Jeu de Paume (FR), Museum of Contemporary Art Tuscon (US), Haus der elektronischen Kunst (CH), Institute of Contemporary Arts London (UK), Art Laboratory Berlin (DE), Akbank Sanat (TR), en Jogja National Museum (ID). Hun zijn momenteel lid van het online netwerk Hackteria: Open Source Biological Art, het laboratoriumtheatercollectief Aliens in Green, het Aziatische feministische collectief Mai Ling, en leveren bijdragen aan het radicale syllabusproject Pirate Care en aan de online Cyberfeminism Index.