PROJECT

(…) A multiple, ramified time in which every present instant splits into two futures, so as to form an expanding, dizzying web of divergent, convergent and parallel times

Italo Calvino on The Garden of Forking Paths by J.L. Borges

Voor de creatie van Time Emotion (werktitel) komen drie dansers en vier muzikanten samen op scène in het licht van één idee: het gevoel opwekken van een bevroren, verdunde tijd, door voortdurend onze gewaarwording van geluid en beweging te laten samentrekken en uitdijen. Het verglijden van de tijd gebeurt in een ruimtelijke constructie: de auditieve stimuli worden tastbaar en vormen een reis doorheen een organisch geluidsveld.

De kiem van dit project komt voort uit reflecties die in een voorbereidende fase door Octavi Rumbau en Albert Quesada werden ontwikkeld. Rumbau en Quesada werken in schijnbaar heel verschillende disciplines, die bij nader inzien meer elementen delen dan de artiesten hadden vermoed. Rumbau werkt binnen de akoestische verbeeldingswereld van muziekinstrumenten en elektronica, Quesada in de wereld van beweging, luisteren en actie.

In Time Emotion worden verschillende manieren onderzocht om de tijd te verruimen en te doen krimpen, door gebruik te maken van herhaling, geheugen, herinnering of het moment op zich. Als we tijd zien als chronometrisch, wordt de voorstelling een reis van een uur lang, maar vervolgens wordt het ook een reis van relatieve duur die voor elke toeschouwer anders is. Het wordt een immersie van muziek in de wereld van de dans, een discipline die de parameter van ’tijd’ op een primaire en organische manier integreert. Tegelijk wordt het een inbreken van de dans in de wereld van de muzikale compositie.