PROJECT
The Automated Sniper
In The Automated Sniper onderzoekt Julian Hetzel de paradox van oorlogsvoering en de afstand van drones. De steeds groter wordende activeringsafstand van het gevecht onthult zichzelf als het primaire doel in de geschiedenis van wapenontwikkeling. Het is een lange reis in dezelfde richting geweest: van vuistgevechten tot het gebruik van apparaten die de werkelijke ruimte tussen de strijders uitbreiden; van messen tot zwaarden tot lansen om daarna over te gaan tot geweren, bommen, vliegtuigen, raketten en drones.
Battle drones zijn gewapend, op afstand bestuurde vliegtuigen die de asymmetrische oorlogsvoering mogelijk maken. Een drone-operator zit voor een scherm in een kamer met airconditioning op een militaire vliegbasis ver weg van zijn op afstand bestuurbare wapen. Hij doodt zijn vijand met een klik op de joystick. De ethiek van oorlogsvoering is geleidelijk maar fundamenteel opnieuw gedefinieerd. Er is geen optie meer om terug te slaan omdat de tegenstander van het slagveld is verwijderd. Het idee van de lafaard en held wordt bij deze samengevoegd.
The Automated Sniper is een performatieve installatie over militainment en oorlogsvoering dat beweegt tussen het virtuele en reële. Zien is het eerste middel voor de zintuiglijke waarneming in een drone operatie. Het werk van de drone operator is zowel virtueel als actueel: het beeld is niet onmiddellijk of echt, maar abstract en digitaal. Toch doet het zich in real-time voor. Zien wordt doen, kijken wordt doden. In The Automated Sniper wordt het idee van gamificatie van oorlogvoering op scène gebracht. De voorstelling is een gevecht en de scène wordt het slagveld. Oog om oog, tand om tand.