PROJECT

“Ik vraag me alleen af, hoe beginnen we?” – Dit is een terugkerende vraag in het huidige project “unwritten conversations” (2018-), dat bestaat uit een reeks gesprekken en verkennende experimenten in de dansstudio met oude en – mogelijks – toekomstige medewerkers, waaronder Oleg Soulimenko, Maria Hassabi en Sara Jansen. Tijdens deze ontmoetingen gaan de kunstenaars op verschillende manieren met hun artistieke geschiedenis en archief aan de slag. Ze reflecteren op de aard van de choreografische praktijk en kennis, en op manieren om deze te delen, te heroverwegen en verder te ontwikkelen, zonder een specifieke voorstelling of ander vaststaand resultaat voor ogen te hebben. Dit unieke proces heeft Heine Avdal en Yukiko Shinozaki geïnspireerd om alternatieve manieren van werken te onderzoeken en om een nieuwe dansproductie voor te bereiden. Steeds uitgaand van het lichaam van de danser.

“Assimilations (werktitel)” zal bestaan uit solo’s, duetten en trio’s, gechoreografeerd en uitgevoerd door Avdal en Shinozaki samen met een aantal getalenteerde dansers die deelnamen aan vorige producties van fieldworks, waaronder Ingrid Haakstad, Tale Dolven, Krisjanis Sants en Ieva Gaurilcikaite – hun muzen, zo u wilt.

In het vorige werk gebruikten de choreografen verschillende media en instrumenten (objecten, geluid, projectie, tekst) om een verscheidenheid aan alledaagse ruimtes (hotels, supermarkten, kantoren, theaters,…) te verkennen. Ze onderzochten hoe dergelijke ruimtes en ons conventioneel gebruik ervan ons lichaam en onze bewegingen, acties, gewoontes en gebaren vormgeven. In “Assimilations” zullen de choreografen in plaats daarvan het choreografische materiaal op het lichaam van de danser leggen. Ze zullen inzoomen op de dans als instrument, op het lichaam en op de manier waarop het lichaam de ruimte vormgeeft.

Wat verschijnt er als alles verdwijnt? “Assimilations” is geïnspireerd op wat Myriam Sas het gewicht en de tactiliteit van de duisternis noemt. In het donker worden alleen het lichaam en zijn gebaren waarneembaar gemaakt. Dit zal op zijn beurt de ruimte die het lichaam onmiddellijk omringt in reliëf brengen. Hoe nemen we deze ruimte waar? Wat is het? En hoe wordt ze zichtbaar, transformeert en wordt ze op een of andere manier tastbaar, materieel? Terwijl we ons tot in detail richten op de lichamelijke beweging en de lichaamsbeweging alleen, zal de dans de ruimte onthullen die deze beweging voortbrengt.

De werktitel voor deze nieuwe productie is geïnspireerd op kunstwerken waarin de menselijke figuur en het materiaal waaruit hij voortkomt op de een of andere manier intiem verbonden blijven, waaronder bepaalde sculpturen van Rodin bijvoorbeeld. Hoe verbindt het lichaam zich precies met – of scheidt het zich af van – zijn omgeving, en met/van andere lichamen/moeders?

Wat betekent dat op dit moment, dat is sterk desoriënterend en dwingt ons om onze positie in en ten opzichte van de wereld voortdurend te ondervragen. Terwijl de huidige situatie een gevoel van verdoofdheid, angst en apathie teweegbrengt (veroorzaakt door een constante overbelasting van nieuws en gegevens, manipulatie van persoonlijke gegevens en informatie, de dreiging van bijvoorbeeld klimaatverandering, extremisme en politieke inactiviteit of onrust), vraagt de huidige situatie ook om (individuele en collectieve) actie, verzet, en (kleine of grote) daden van protest. De onverbiddelijke en vaak tegenstrijdige eisen van onze tijd leiden tot een behoefte aan vereenvoudiging, focus en abstractie, en aan de kracht van de verbeelding. Het is deze ruimte die Avdal en Shinozaki willen verkennen in “Assimilations“.