In deze lecture-performance onderzoekt Noé Soulier hoe beweging over zichzelf kan gaan in plaats van naar een extern iets te verwijzen. Hij reproduceert daarvoor sequenties van de Improvisation Technologies van William Forsythe. In deze korte videofragmenten demonstreert Forsythe zijn methode om bewegingen te creëren. De bewegingen die hij daarbij maakt, zijn geen deel van de choreografie, ze zijn een commentaar erop, ze ontstaan wanneer hij uitlegt hoe hij tot beweging komt. Door ze als dansmateriaal te gebruiken verleent Soulier ze een andere status: wat gebeurt er wanneer de uiteenzetting over beweging zelf dansmateriaal wordt? Beweging en discours worden elkaars contrapunt – soms bijna harmonisch, dan meer dissonant – en belichten de relatie tussen intentie, handeling en betekenis.
De voorstelling ging in première in 2013 tijdens het Festival d’Automne in Parijs.
