Stefanie Claes

Stefanie Claes maakt theater- en beeldend werk. wpZimmer ondersteunde haar in 2015 bij een onderzoeksproject rond tekeningen en figuren, waarvoor ze in een atelier van De Veerman werkte.

Claes: “Bij de Veerman wil ik de tijd nemen om mijn eigen beeldtaal verder te onderzoeken. Omdat ik theatermaker ben, blijft er tijdens een repetitieproces vaak weinig tijd over om te focussen op het maken van tekeningen, beelden en figuren. Ik wil tijd nemen om te tekenen. Ik wil ook op zoek naar andere materialen dan die waar ik gewoonlijk mee werk. Ten slotte zou ik willen onderzoeken hoe ik mijn werken en figuren kan tonen.”

“Houden mijn ogen mijn handen in de gaten of mijn handen mijn ogen? Ik weet vaag wat mijn doel is en toch werk ik zonder erbij na te denken. Ik bekijk het geheel en zoek vervolgens een detail en daar zoek ik dan een oplossing voor. Dat is mij nog niet gelukt.”

Giacometti

De afgelopen jaren legde Stefanie zich ook en vooral toe op het maken van theaterprojecten, zoals Roberta nooit huilen, Het Feest Van De platte Cake (KBC TAZ-prijs) en TRIOMFF. Ze werkt geregeld samen met haar zus Barbara, zoals voor Non kannibaal: een gruwelijke en religieuze kindervoorstelling voor volwassenen, Maar De Wolven die leven Nog en De Bultenklacht in de Figuranten in Menen (met een groep uit de psychiatrische instelling van Menen). In het Schrijversgevang van Monty schreef ze de tekst Bottekes, waarin zij in twintig bladzijden één moment van verdrinking probeert te vangen. Deze tekst werd het materiaal voor de voorstelling De Bottekes: een project in samenwerking met twaalf leerlingen van het Maria Boodschaplyceum in Brussel, Michaël Vandewalle en Barbara Claes.

In 2012 werkte ze mee aan Het Fantastische leven van de heilige Sint Christoffel zoals samengevat in twaalf taferelen en drie liederen. De voorstelling werd geselecteerd voor Circuit X en Het Theaterfestival, en kreeg de Roel Verniersprijs. In 2015 werkte Claes als lid van het pasgeboren gelegenheidscollectief Lucinda Ra mee aan Het Fioretti Project. Voor deze voorstelling namen de makers een lange tijd hun intrek in Fioretti, de kinderafdeling van het Psychiatrisch Centrum Dr. Guislain in Gent. Samen met haar zus en met Lucinda Ra werkte ze ook aan een project rond euthanasie.