Nadia Schnock

Na een opleiding in de beeldhouwkunst aan de Academie van Schone Kunsten in Brussel begon Nadia Schnock een reeks van onderzoeken naar “het performatieve object” in de beeldhouwkunst. Sinds 1997 stelt ze regelmatig tentoon.

Haar interesse voor performance art heeft haar dichter bij de dans- en theaterwereld gebracht. Ze heeft de scenografie en de dramaturgie gedaan voor voorstellingen als Starfish position van Carlos Pez, Supernatural van Alix Eynaudi, Beyond Mary and Joseph en Missing Link van Lilia Mestre of Inner horizons van Yukiko Nakamura. Daarna heeft ze zelf op het podium gestaan in (RE)sort van Thomas Plischke en Transit van Davis Freeman.

In 2005 begint ze samen te werken met Les Vedettes aan de voorstelling plus ou moins majorettes. Via deze voorstelling komt ze terecht in de rockscene, dankzij een samenwerking aan een project met de Franse zanger Philippe Katherine en het uitbrengen van het album Disque N°1. Deze vocale ervaring leidde op zijn beurt tot de video’s van Juke Box, de creatie van de gezongen voorstelling Recollez les morceaux avec les Brokenaerts, en meest recent tot Mireilles. Dit laatste project ontstond in een carte blanche die ze kreeg van Tombées de la nuit, in de stad Rennes.

Haar laatste creatie Gary werd gecoproducet door de Hallen van Schaarbeek en kunstencentrum BUDA in Kortrijk.