PROJECT

Tijdens haar residentie in wpZimmer begint Paula Almiron aan de tweede fase van het werk ‘Always coming hole’ (ACH): een langlopend onderzoeksproject dat werkt op het snijvlak van choreografie, fictieve teksten en geologie. Door te werken met choreografie en fictie als een instrument om zich te verhouden tot een groep waterlichamen in Zuid-Amerika, in een gebied dat lijdt aan geologische (en sociale?) verwoestijning.

ACH gaat een dialoog aan met water als een vat van belichaamde geschiedenis en stelt choreografie voor als een luisterinstrument: een instrument om te luisteren naar de bewegingen en krachten van de ruimte zelf. Daartoe zoomt het werk in en uit op verschillende gebeurtenissen en bewegingen die rond deze watermassa’s plaatsvonden, plaatsvonden of nog zullen plaatsvinden, in een poging om de relaties die er tussen hen reeds bestaan in kaart te brengen. Kan de relatie tot deze ruimte vanuit een choreografisch perspectief een middel zijn om een alternatief te creëren voor de geologische en sociale verwoestijning die het gebied ondergaat?

Na twee jaar gewerkt te hebben aan een eerste fase van ACH die zich richtte op de verdwijning van het Poopo-meer, gaat de nieuwe fase van het project de dialoog aan met de Desaguadero-rivier: het belangrijkste element dat het Poopo-meer voedt. Desaguadero is een drager, een verbinder, een boodschapper, degene die transporteert. Voor de Spanjaarden betekende het een verdoemde rivier, een kwaadaardig waterlichaam. Tijdens deze residentie zal Paula de bewegingen van de rivier in detail bestuderen en proberen te begrijpen waarom de colonizadores de rivier als de duivel zagen. Waar waren ze bang voor? Is er een verborgen kracht? Zou de rivier een bondgenoot kunnen zijn voor een (fictieve?) revolutie?