PROJECT

Wildfire is de naam van een slavenschip dat Malcom Ferdinand beschrijft in zijn essay “Une écologie décoloniale”. Voor Malcom Ferdinand symboliseert een schip, en meer bepaald een slavenschip, een politieke metafoor en vertelt het het verhaal van de wereld en de Aarde.

Deze analogie met een schip resoneert met het onderzoek van Betty Tchomanga naar de mythe van Mami Wata. Haar voorstelling is een amalgaam tussen zeemeerminnen op de boeg van de kolonistenboten en de geesten van de Afrikaanse wateren. Een schip brengt de mogelijkheid van een ontmoeting en een stroom van overtuigingen, gedachten en denkbeeldige werelden.

Zij gebruikt deze titel als een kader, als een basis die haar in staat stelt bepaalde kwesties onder woorden te brengen en enkele vragen te stellen die haar onderzoek zullen sturen en structureren.

Het is ook een steun om poëtische en esthetische “visioenen” tot stand te brengen om zo het begin van een choreografisch stuk te ontwikkelen. Ze verzamelde enkele mentale beelden die ze “visioenen” noemt. Dit zijn de stukken die het onderbewuste deel van het project vormen:

“I see two women with their bodies bent as if they were tilling the land. A third body, that of a child, seems to want to emerge but stays blurry.”

« I see body parts of different colours: sky blue, bright pale pink and clay green. Once they are at a standstill, the bodies seem to be divided into parts however they stay as one. Their faces have disappeared.”

« I see a small flame on the ground or in the hand of a woman. The flame grows a little bit bigger and becomes a flag. »

« Fire. Smoke. Women who smoke fish on a Dakar beach. I do not make out the bodies well. Only bent figures without faces that appear through the smoke. They move around between the blaze. »