PROJECT

Passion for Fear is een lopende research, dat beschouwd wordt als het tweede deel van een tweeluik dat zou volgen op de voorstelling Hello world . Dit tweede deel is opgebouwd rond Maxime Arnould’s gevoel van een verloren toekomst of van de onmogelijkheid van perspectieven in deze kapitalistische maatschappij, waarin technologie de belangrijkste vector van de creatie van nieuwe realiteiten zou worden.

“Ik ben 9 jaar voor de val van het World Trade Center in 2001 geboren, een gebeurtenis die het begin markeert van een grootschalige verspreiding van complottheorieën , vooral door de democratisering van het internet. Mijn jeugd beleefde ik in een samenleving die gebouwd was rond de angst voor nieuwe terroristische aanslagen, overschaduwd door de terugkeer, ook op grote schaal in Europa, van het fascisme en complottheorieën , die dienden om een beleid van bestuur rond angst te structureren.”

Het Internet is een van de vele hulpmiddelen geworden waar degenen die de angst bezitten, degenen die deze angst creëren, samenkomen. Om deze angst te voeden, denken zij dat er een andere wereld bestaat, een wereld die voor ons verborgen zou blijven. En om hun “realiteit” zichtbaar te maken, stellen zij een zeer goed geënsceneerde denkbeeldige realiteit voor met fotomontages, video’s, waarin een “verborgen gezicht van de realiteit” wordt belicht, die massaal wordt gedeeld op sociale netwerken.

Twintig jaar na de aanslag op het World Trade Center begon Maxime Arnould anti-vax telegramdraden met fascistische tendensen te volgen, zoals de witte roos, en ging hij naar anti-vax en anti-sanitaire pas demonstraties, georganiseerd door extreem rechtse partijen. Hij begon de toespraken te filmen, de organisatiemethoden te observeren en met de deelnemers te praten.

Wat is deze angst die zij uitdragen?
Hoe kan men een actuele kwestie aanpakken zonder hun verhaal te promoten?
Wat zijn de symptomen van deze behoefte om een angst uit te drukken en te delen?

Om de totstandkoming van deze verhalen te begrijpen, is het onderzoek gebaseerd op een raadpleging van oude websites in HTML naar open-source videogames, van de shiftgemeenschap, van Glitch art. Het onderzoek zal zich richten op de verbanden tussen samenzwering, internet, videospelletjes, shifting, metaverse, geweld en angst, om de verbanden te begrijpen die hen verenigen.

Maar voor Maxime zijn al deze mogelijkheden van nieuwe plaatsen en nieuwe verhalen factoren van hetzelfde symptoom: de behoefte aan geschiedenis wijst op een wil om te ontsnappen aan het verhaal dat ons is opgeschreven, gestructureerd rond de politiek van de angst die ons een toekomst laat zien zonder positieve perspectieven, ingegeven door het narratieve schema van het kapitalistische systeem. Wat zeggen deze nieuwe verhalen, deze narratieven en fantasieën, over onze verhouding tot de werkelijkheid, onze plaats in de maatschappij, onze behoefte aan een elders? Hoe is angst een vector van narratieve creatie?

Met dit onderzoek probeert Maxime Arnould uit te gaan van het principe dat het om een systemisch probleem gaat en niet om een individueel probleem.