Elisabetta Consonni

Elisabetta Consonni choreografeert alles: menselijke en onmenselijke wezens, bewegende en onbeweeglijke objecten, kaarten, tussenruimten en groepsvakanties in de ruimte. Ze weeft relationele netwerken, zowel subtiel als sterk, als suikerglas.

Na een formele opleiding in culturele studies en danstechnieken in Italië en Londen (The Place) en een bredere, onofficiële, niet-lineaire opleiding, woonde ze in Rotterdam, Polen en vervolgens Milaan, waar ze somatische praktijken en het gebruik van stem kruiste. Op een gegeven moment begint ze zich af te vragen of podiumkunsten instrumenten kunnen zijn voor stedelijk en sociaal beleid. Haar onderzoek is erop gericht de choreografische praktijk uit te breiden tot het punt dat het een instrument is om aandacht te verschuiven, relationele dynamieken te observeren, verhalen omver te werpen en contexten kritisch te herlezen. Ze blijft nieuwe formats creëren die op verschillende manieren participatief zijn. Al haar artistieke output is het resultaat van gedeelde processen die de bijdrage van verschillende mensen omvatten, zowel met hun werk als met hun hart en intelligentie: Francesco Dalmasso, Masako Matsushita, Daniele Pennati, Sara Catellani, Cristina Pancini, Susanna Iheme, Marta Ciappina, Olimpia Fortuni Alessandro Tollari, Barbara Stimoli, Silvia Tagliazucchi, en vele andere mensen op verschillende manieren. Haar werken zijn in verschillende contexten in Europa en Canada gepresenteerd.

Sinds 2024 is ze curator van de artistieke leiding van Festival ORLANDO in Bergamo, vanuit haar behoefte om op één grondgebied te werken, in een langetermijnperspectief, waarbij ze relationele praktijk, artistieke gevoeligheid en de wens om stemmen en acties binnen een specifieke context te vermenigvuldigen combineert.