PROJECT

Ondanks het feit dat, als gevolg van politieke, sociale en economische migratie, de samenleving voor iedereen evolueert en verandert, wordt slechts van één deel van de bevolking verwacht – vaak gedwongen – om actief op die verandering te reageren en een integratietraject te doorlopen: migranten, Anderen. Dit onderzoek van Sandra Sara Raes Oklobdzija is een poging om dat perspectief te veranderen door een eerder tweezijdige benadering voor te stellen en zo een adequaat model voor coëxistentie op te stellen. Aangenomen wordt dat migratie niet langer kan worden gezien als een actie van de Ander, maar eerder als een co-creatie, geconcentreerd rond de sociale commons waarin alle actoren (lokale en niet-lokale) een actieve rol hebben (nemen?).

Gedurende de talrijke participatieve kunstprocessen zal Sara zich richten op het opnieuw onderzoeken (diagnosticeren) en hermodelleren (corrigeren) van de relatie tussen de lokale en niet-lokale bevolking, waarbij zowel de actualiteit als de geschiedenis centraal staan.

Meestal geschreven door de ‘winnaars’, leert de geschiedenis ons zorgvuldig gekozen feiten over de gepleegde misdaden en de bereikte heldendaden. Dit onderzoeksproject kiest er daarentegen voor zich te richten op een geschiedenis die vaak de criminele daden van ‘niet handelen’ in omstandigheden van kleinere of grotere sociaal-politieke gevaren (bv. COVID, oorlog enz.). Sara woont al tien jaar in België en heeft gemerkt hoe de lokale gemeenschap, als het gaat om kwesties van migratie en integratie, vaak een neutrale houding aanneemt met een bijna kinderlijk gevoel van gemak. Aan de ene kant is er het naïeve geloof dat men gewoon het recht heeft om dit te doen, terwijl er aan de andere kant een bijna verlammende angst is om een fout te maken of als politiek incorrect te worden gezien.

Hoe kan een zekere reset van deze passieve sociale conditie uitgevoerd worden, en hoe kan men degenen die lijden aan het “onverschillige burgersyndroom” betrekken? Wat betekent het om getuige te zijn van geweld dat ontegenzeggelijk aanwezig is, maar meestal wordt vertegenwoordigd door zijn eigen afwezigheid?

Als kunstenaar, artivist en onderzoeker is Sara vooral geïnteresseerd in het creëren, maar ook in het genereren en documenteren van dat proces van gemeenschapsvorming door middel van een geëngageerde artistieke praktijk. Via hybride en conceptuele formats (installatie, ad-hock performance, theaterstuk, video-essay) wil ze zeer actuele ‘sociale modellen’ bouwen. Door het kunstwerk te kapen hoopt ze een proces op gang te brengen dat een geleidelijke sociale verandering kan aanmoedigen, die ons naar een functionele gastmaatschappij leidt.